ما شیعه ایم

ما شیعه ایم

ما شیعه ایم : رسالتمان محمدی , ولایتمان علوی , عصمتمان فاطمی , سخاوتمان حسنی , عزتمان حسینی , غیرتمان عباسی , صبرمان زینبی , عبادتمان سجادی , شریعتمان باقری , مذهبمان جعفری , بردباریمان کاظمی , مهربانیمان رضوی , بخششمان تقوی , زیارتمان نقوی , نگاهمان عسکری و امیدمان مهدوی است.

اللهم صلّ عی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم وارزقنا شفاعتهم والعن اعدائهم اجمعین

چرا شیعه شدم؟

چرا شیعه شدم؟

پاسور بازی وهابیون در مسجدالنبی

مباهله و نعمت اهل بیت

ماجرای کامل مباهله که بین پیامبر(ص) و مسیحیان صورت گرفت

قرآن مجید با صراحت به پیامبر(ص) دستور می دهد، درمقابل کسانی که با استدلال و مذاکره قانع و تابع نمی شوند راه مباهله را پیش گیرد.[1]
مباهله چیست؟
در اصل به معنی رها کردن از قید و بند و در دعا به معنی تضرع و واگذاری کار، به خداست و از نظر مفهوم متداول در آیه فوق به معنی نفرین کردن دو نفر به یکدیگر است، افرادی که درباره مسأله مهم مذهبی گفت­و گو دارند در یک جا جمع می شوند و به درگاه خداوند تضرع می کنند و از او می خواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند.[2]
زمان و مکان مباهله نجران
مشهور میان دانشمندان این است که روز حضور برای مباهله، بیست و پنجم ذی الحجة سال دهم هجرت، و به اتفاق همه مسلمین، مکان مباهله اطراف «مدینه» و در دامنه صحرا بوده است.[3]
آغاز جریان مباهله: بخش با صفای «نجران» که در مرز حجاز و یمن قرار گرفته، در آغاز طلوع اسلام تنها منطقه مسیحی نشین در حجاز (عربستان) بود، پیامبر(ص) به موازات مکاتبه با سران دولت های جهان و مراکز مذهبی نامه ای به اُسقف نجران (ابو حارثه) نوشت که در آن آمده است: «بنام خدای ابراهیم و اسحق و یعقوب، از محمد، پیامبر و رسول خدا، به اسقف نجران، شما را دعوت می کنم که از ولایت و پرستش بندگان، خارج شده و در ولایت و پرستش خداوند وارد شوید وگرنه باید به حکومت اسلامی جزیه (مالیات) بپردازید و در غیر این صورت به شما اعلام خطر می شود». نمایندگان پیامبر، وارد نجران شدند، اسقف برای تصمیم گیری شورا تشکیل داد، «شرجیل» که به عقل و درایت و کاردانی معروف بود گفت: از پیشوایان مذهبی شنیده ایم که نبوت، روزی از نسل اسحاق به فرزندان اسماعیل منتقل می شود و بعید نیست محمّد که از اولاد اسماعیل است، همان پیغمبر موعود باشد. تصمیم بر این شد که شصت نفر از علمای آنها با پیامبر(ص) از نزدیک گفت و گو کنند. هیئت نمایندگی در حالی که لباس های تجملی ابریشمی بر تن و انگشترهای طلا بر دست و صلیب بر گردن داشتند، به مدینه آمده و وارد مسجد شدند و بر پیامبر سلام کردند؛ ولی وضع زننده و نامناسب آنها پیامبر را سخت ناراحت کرد، آنها برای فهمیدن علتِ ناراحتی پیامبر به عثمان و عبدالرحمان که سابقه آشنایی با آن دو را داشتند، مراجعه کردند، آن دو گفتند: که حلّ گره به دست علی بن ابی طالب(ع) است، و علی(ع) فرمود با وضع ساده به حضور حضرت بیایید تا مورد تکریم واقع شوید، آنان چنین کردند، پیامبر هم سلام آنان را پاسخ داد و هدایای آنها را قبول فرمود.[4]
مذاکره نمایندگان نجران با پیامبر(ص): پیامبر(ص) فرمود: شما را به آیین توحید و یکتاپرستی دعوت می کنم. نمایندگان گفتند: اگر منظور از اسلام، ایمان به خدای جهان است ما هم ایمان داریم. پیامبر فرمود: اسلام، نشانه هایی دارد که برخی اعمال شما نشان می دهد که به اسلام واقعی نگرویده اید؛ مثلا صلیب می پرستید، گوشت خوک می خورید و برای خدا فرزند قایل هستید.
نمایندگان گفتند: او (عیسی(ع)) فرزند خداست چون بدون پدر به دنیا آمده؛ پیامبر فرمود: وضع حضرت عیسی(ع) نظیر حضرت آدم(ع) است. اگر نداشتن پدر دلیل بر فرزند بودن خداوند است، پس حضرت آدم(ع) سزاوارتر است که فرزند خدا باشد. چون نه پدر داشت نه مادر. نمایندگان گفتند: حرف های شما ما را قانع نمی کند، راهش این است که در وقت مُعینی مباهله کنیم و بر دروغگو نفرین فرستیم و از خدا هلاک او را بخواهیم (از بعضی کتب معلوم می شود که موضوع مباهله را خود پیامبر پیشنهاد کرد و این آیه شریفه نازل شد: {Qفَمَن حاجَّکَ مِنْ بَعدِ ما جائکَ مِنَ الْعِلم فَقُل تَعالُوا نَدْعُ اَبْنائَنا وَ اَبْنائَکُم وَ نِسائَنا وَ نِسائَکُم وَ انْفُسَنا وَ اَنْفُسَکُم ثُمَّ نَبْتَهِل فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّهِ عَلَی الکاذبین[5]Q}
«هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسیده (باز) کسانی با تو به ستیز برخیزند به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت می کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خود را دعوت می کنیم شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت می کنیم و شما هم از نفوس خود، آنگاه مباهله می کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می دهیم.
قرار شد فردای آن روز برای مباهله آماده شوند، سران نمایندگان نجران پیش از آن که با پیامبر روبرو شوند به یکدیگر می گفتند: هرگاه دیدید که محمّد افسران و سربازان خود را به میدان مباهله آورد معلوم می شود در ادعای خود صادق نبوده؛ ولی اگر با فرزندان و جگر گوشه های خود آمد، پیداست که او پیامبر و راستگو است و به قدری به خود ایمان دارد و احساس امنیت می کند که عزیزان خود را آورده است، هنوز در این گفت و گو بودند که ناگهان چهره نورانی پیامبر(ص) ظاهر شد که دست امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را گرفته و علی(ع) پیش رو و حضرت زهرا(س) پشت سر آن جناب حرکت می کردند. نمایندگان همگی با حالت بهت زده به یکدیگر نگاه می کردند و انگشت تعجب به دندان گرفتند که این مرد به دعوت و دعای خود اعتقاد راسخ دارد وگرنه عزیزان خود را در معرض بلای آسمانی قرار نمی داد.[6]
انصراف نمایندگان نجران از مباهله: نمایندگان با دیدن وضع یاد شده وارد مشورت شدند و به اتفاق آراء تصویب کردند که وارد مباهله نشوند و حاضر شدند هر سال مبلغی به عنوان جزیه (مالیات سالانه) بپردازند و در مقابل، حکومت اسلامی از جان و مال آنها دفاع کند. پیامبر(ص) هم راضی شدند و فرمودند: عذاب، سایه شوم خود را بر سر نمایندگان نجران گسترده بود و اگر از درِ ملاعنه و مباهله وارد می شدند صورت انسانی خود را از دست داده و از آتشی که در بیابان برافروخته می شد، می سوختند و دامنه عذاب به سرزمین نجران هم کشیده می شد. اُسقف نجران می گفت: با محمّد(ص) چهره هایی را می بینم که هرگاه دست به دعا بلند کنند و از خدا بخواهند که بزرگترین کوهها را از جای برکند، فوراً کنده می شود; با این چهره های نورانی وافراد با فضیلت مباهله صحیح نیست.

صلح نامه
به نام خداوند بخشنده مهربان، این نامه ای است از محمّد رسول خدا به ملت نجران و حومه آن، حکم و داوری محمّد درباره تمام املاک و ثروت ملت نجران این شد که اهالی نجران هرسال دو هزار لباس که قیمت هر یک از چهل درهم تجاوز نکند به حکومت اسلامی بپردازند... و جان و مال و سرزمین و معابد ملت نجران در امان خدا و رسول اوست، مشروط بر اینکه از همین حالا از هر نوع ربا خواری خودداری کنند.[7]
بزرگترین فضیلت برای اهل بیت(ع): مفسران و محدثان شیعه و اهل سنت تصریح کرده اند که آیه مباهله (آل عمران: 61) در حق اهل بیت(ع) نازل شده است و پیامبر(ص) تنها فرزندانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و دخترش فاطمه(س) و پسر عمویش (دامادش) علی(ع) را به میعادگاه برد و احادیثی فراوان نقل شده است که منظور از (ابنائنا) در آیه; حسن(ع) و حسین(ع) و منظور از (نسائنا) فاطمه(س) و منظور از (انفسنا) حضرت علی(ع) می باشد.[8]
خلاصه: مباهله از نظر مفهوم متداول در آیه شریفه به معنای نفرین کردن دو طرف به یکدیگر است تا خداوند دروغگو را رسوا کند، دستور به مباهله در قرآن مجید صریحاً آمده است (آل عمران: 61) مباهله پیامبر(ص) با مسیحی های نجران در دامنه صحرای مدینه در بیست و پنجم ذی الحجه سال دهم هجرت بود، وقتی استدلال پیامبر با نمایندگان نجران نتیجه نداد قرار شد مباهله کنند؛ اما قبل از شروع مجلس مباهله نمایندگان نجران منصرف شدند و مالیات را قبول کردند و صلح نامه امضاء شد.
واقعه مباهله بزرگترین سند فضیلت برای علی(ع) و فاطمه(س) و فرزندانشان می باشد.

منابع جهت مطالعه بیشتر:
1ـ فروغ ابدیّت، آیت اللّه جعفر سبحانی.
2ـ منشور جاوید، ج 7، آیت اللّه سبحانی.
3ـ تفسیر نمونه، ج 4.
hh
[1] . آل عمران/ 61.
[2] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ بیست و چهارم، ج 2، ص 437.
[3] . سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ پانزدهم، 1377، ج 2، ص 442.
[4] . سبحانی، جعفر، منشور جاوید، قم، مؤسسه امام صادق ـ علیه السلام ـ ، چاپ اول، 1375، ج 7، ص 96.
[5] . آل عمران/ 61.
[6] . تفسیر نمونه، همان، ص 440.
[7] . همان مدرک، منشور جاوید، ص 98.
[8] . فخر رازی، تفسیر کبیر، ج 8، ص 85؛ و زمخشری، الکشاف، ادب الحوزه، ج 1، ص 369.

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم

به نقل از سایت: اندیشه قم

روز مباهله

2نکته برای تربیت فرزند

نکته 1:

نکته 2:

صراط مستقیم

همه ی مکتب ها و مذهب ها و عرفان های انحرافی و متفرقه را رها کنید...

نهایت زیبایی و عشق و آرامش در کلام و سیره اهل بیت(علیهم السلام) قابل دسترسی است...

اصلا هر کسی می تواند پادشاه تمام زیبایی ها و آرامش ها باشد...

کافیست معصومین را بشناسد و به ولایت امامانش تن دهد...

والسّلام علی من اتّبع الهدی

صبر و صلاة در مشکلات

بسم الله الرحمن الرّحیم

خداوند در قرآن می فرماید:

"وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِینَ"

از شکیبایى و نماز یارى جویید. و به راستى این [کار] گران(مشکل) است، 

مگر بر فروتنان. بقره / 45

در  حدیثی از امام علی علیه السّلام:

صبر همان پیامبر  (ص) و صلاة امیرالمومنین علی علیه السّلام معرفی شده اند

چرا "لکبیرة"؟

در حدیث دیگری بازهم از امام علی  علیه السّلام 

به این دلیل این کار دشوار معرفی شده:

زیرا جز اندکی که به درجه کمال در ایمان رسیده اند,

به ولایت امیرامومنین علی علیه السّلام  ایمان نمی آورند. 

بنابراین از دیدگاه قرآن کریم

بهتر راه خروج از مشکلات و مصیبت ها و سختی های زندگی 

کمک گرفتن از نماز و صبر است و تنها کسانی که دارای ایمانی استوارند

از این دو کمک می گیرند

یا بقولی  از پیامبر(ص) و علی  علیه السّلام کمک می گیرند

فاعتبروا یا اولی الالباب...

.

بحث تکمیلی:

"یا محمّد یا علیّ , یا علیّ یا محمّد

اکفیانی فإنّکما کافیان,وانصرانی فإنّکما ناصران"

قسمتی از دعای فرج

.

الحمد للّه الّذی جعلنا من المتمسّکین بولایة امیرالمومنین علی علیه السّلام

نتیجه صبر در ادامه مطلب:  

بابا جان داد...

بابا آب داد ... بابا نان داد ... بعدش جنگ شد 

بابا جان داد...

یا لیتنی کنت معکـــــم, فأفوز فوزا عظیما

سلام بر امام رئوف

اگه کسی به امام سلام بده...با توجه به اینکه امام زنده اند... و جواب سلام واجبه و امام ترک واجب نمیکنه... حتما جوابتونو میده...شک نکنید...پس هر موقعی که حالشو داشتین..از هر جایی که هستین...رو به مشهد یا هر امامی سلام بدین... مطمئن باشین جواب میدن....

 لازمه ی این اعتقاد اینه که ایمان داشته باشیم امام زنده اند,

یرون مقامی و یسمعون کلامی...(مرا می بینند و صدای مرا می شنوند)

والبته بعضی موقع ها خیلی خواسته های ما به صلاحمون نیست... همین موضوع چندین بار برای من اتفاق افتاده که چیزی رو از خدا خواستم و نشده... و بعدها فهمیدم چقدر به نفعم بود که نشد...پس امیدوار باشین... و توکل کنین... با قلب پاکتون... حتما در درگاه امام رضا (ع) پذیرفته خواهید شد, ان شاء اللّه

آداب زیارت امام رضا علیه السلام

1- معرفت و شناخت امام(ع)

کسی که بر چشمه آبی وارد می شود، به اندازه ظرفی که به همراه دارد،

از آن چشمه بهره می گیرد و زائری که به زیارت امام می آید

به اندازه شناخت و معرفتی که دارد، از زیارت خویش سود میبرد.

پس پیش از هر چیز ، سطح شناخت و آگاهی خود را درباره امام بالا ببریم

و قبل از ورود به میهمانی، صاحب خانه،

خصوصیات اخلاقی و رفتاری او و نیز انتظارات و خواسته های وی رابشناسیم.

2- طهارت روحی

یکی از بزرگترین ویژگی های اهل بیت (ع) طهارت و پاکی آنان از هر گناه و کاستی است

و دوست دارند که میهمانان آنان نیز ازگناه پاکیزه باشند.

شایسته است که زائر امام، قبل از ورود به حرم ،

بیشترین سعی خود را برای کسب طهارت و پاکیزگی روحی انجام دهد.

برخی آلودگی های انسان مربوط به سستی در انجام واجبات،

سهل انگاری در نماز و روزه و ارتکاب برخی محرّمات است کهباید به درگاه خدا توبه کرد

و به راستی تصمیم گرفت که گذشته را جبران کرده، در آینده به گناه و آلودگی نزدیک نشود.

بخشی دیگر از آلودگی های انسان مربوط به نادیده گرفتن حقوق دیگران ،

بی احترامی به پدر و مادر، ضایع ساختن حق برادر و خواهر،

قطع ارتباط با خویشاوندان و تصرّف در اموال یتیمانوکودکان وبی اعتنایی به حقوق همسروفرزندان و...است

که توبه از این گونه گناهان – علاوه بر ندامت قلبی و باطنی- به این است که

آن حقوق ضایع شده را در عمل جبران کند وتصمیم بگیردرضایت صاحبان حق را به دست آورد.

3- طهارت جسمی

لباس و بدن پاکیزه، از آداب اعمال عبادی است و چون حرم امامان مکانی است که برای عبادت و بندگی خدا مهّیا شده است و محضر امام، محضر ولی خداست، باید نهایت پاکی و طهارت را رعایتکرد و علاوه بر آن، پیش از ورود به حرم (غسل زیارت) کرد و وضو گرفت.

«غسل» به نیّت پاکی از همه آلودگی ها یی که نیاز به غسل داشته است و ممکن است آن را فراموش کرده باشد و نیز به نیت آمادگی برای زیارت امام و نیایش به درگاه الهی.

4- آمادگی روحی و عاطفی

علاوه بر طهارت جسمی و معنوی، برخی از اعمال، زمینه روحی زائر را برای زیارت آماده می سازد، از آن جمله است کمک به نیازمندان و یاری رساندن به دیگر زائرین. یکی از راه های ایجادآمادگی روحی و معنوی برای کسانی که به صورت گروهی و کاروانی به زیارت می آیند، یاری رساندن به همراهان و فراهم آوردن زمینه آسایش و زیارت برای آنان است. در حالات امام خمینی (ره) نوشته اند که وقتی در دوره جوانی همراه دوستان خود به زیارت حضرت رضا (ع) مشرف شده بودند، وقتی همه با هم به زیارت می رفتند، امام زودتر از دیگران به اتاقمحل سکونت باز می گشت، اتاق را تمیز می کرد و امکانات پذیرایی را فراهم می آورد تا وقتی همراهرن از راه می رسند، با نوشیدن چای و استراحت، خستگی از تن آنان بیرون رود. خدمت بهزائرین و دوستان حضرت رضا (ع) به معنای خدمت به خود آن حضرت است و راه خوبی برای جلب توجه و عنایت خاص آن حضرت است.

5- زیارت و عرض سلام و ارادت

حساس ترین مرحله زیارت، همین مرحله است که زائر پس از رعایت آداب زیارت و کسب طهارت ظاهری و باطنی، با نیتی خالص و به هدف اطاعت از خداوند، به اظهار موّدت و دوستی با اهلبیت پرداخته و در برابر ضریح آن بزرگوار با ادب و احترام ایستاده یا زانو زده است.

دعا، هم می تواند به فارسی باشد و هم به عربی و بهترین دعا، دعاهایی است که از امامان معصوم (ع) و بزرگان روایت شده اشت، مانند زیارت « امین الله » یا « زیارت جامه کبیره» و یا « زیارتمخصوص حضرت رضا (ع) ».

6- نماز به درگاه الهی

پس از قرائت دعا و زیارت امام (ع) ، دو رکعت نماز همانند نماز صبح توصیه شده است. نماز، تنها برای عبادت خداوند و تقرب به سوی اوست، امّا ثواب آن به پیشگاه امام (ع) هدیه می گردد.

7- دعا و نیایش به پیشگاه پروردگار

در روایات چنین آمده است که دعا و راز و نیاز با خداوند و در خواست حاجت های خود از پیشگاه پروردگار ، مغز و روح عبادت است. پس از زیارت و نماز،فضای ذهنی زائر برای درخواستحاجت های خود از خداوند کاملاً آماده است.در محضر امام و فضای معنوی حرم و پس از آمادگی های روحی و معنوی، باید دست ها را به سوی آسمان _ محل نزول رحمت الهی _ بلند کرد و به گونه ای که برای دیگران مزاحمت ایجادنشود، باید یکایک درخواست های خود را به ساحت خدای یگانه و امام معصوم (ع) عرضه داشت؛ چرا که زمینه برای نزول لطف و رحمت الهی در چنین فضای ملکوتی آماده و مهیّا است. 

8- پیمان صداقت و بندگی به درگاه خدا

از جمله عواملی که می تواند در استجابت دعاهای زائر مؤثر باشد،

این است که در محضر امام (ع) با خدا عهد و پیمان ببندد که واجباتش را انجام دهد

 و از گناهان دوری نماید، حقوق دیگران را اداکند

و برای فرج و ظهور امام زمان (عج) و نیز پیروزی مسلمانان در سراسر عالم دعا کند.

هر زائری، خود ، می داند که در زمینه ای از زمینه های دینی کمبود دارد ،

مثلاً یکی در اقامه نماز کوتاهی کرده است، دیگری در مورد روزه

و سومی در زمینه حجاب و عفاف و چهارمی دربارهحق پدر، مادر، همسر، فرزند و ... .

 9-دعا برای ظهور حضرت مهدی(عج)

انسان های صالح، همواره از ظلم و فساد و گناهی که در جامعه بشری جریان دارد، ناراحت هستند

 و می دانند که بهترین کسی که می تواند بشر را از این ظلم و فساد گسترده نجات بخشد،

 امام زمان(عج) است

واز این رو در دعاهای خود برای ظهور آن حضرت دعا می کنند و منتظر ظهور آن بزرگوارمی باشند.

زندگینامه امام علی بن موسی الرضا علیه السلام

زندگینامه امام علی بن موسی الرضا علیه السلام

نام، لقب و کنیه امام

پدر و مادر امام

تولد امام

زندگی امام در مدینه

امامت حضرت رضا (علیه السلام)

اوضاع سیاسی

سفر به سوی خراسان

حدیث سلسلة الذهب

ولایت عهدی

جنبه علمی امام

شهادت امام

تدفین امام

گوشه ای از رفتار حضرت رضا علیه السلام

جمع بهترین ها

گوشه ای از رفتار حضرت رضا علیه السلام

 

# شب ها ، کم می خوابید و بیشتر شب را به عبادت سپری می کرد.

# بسیاری از روزها را روزه داشت و بویژه روزهای اول، نیمه و آخر هر ماه را روزه می گرفت.

# سجده هایش بسیار طولانی بود.

# قرآن بسیار تلاوت می کرد. هنگامی که در بستر خواب قرار می گرفت ، به یاد خدا و تلاوت قرآن مشغول می شد.

# به نماز اول وقت اهتمام داشت. نوافل بویژه نماز شب را حتی در سفر رها نمی کرد.

# همواره ذکر خدا را بر زبان داشت.

# در غیر نماز نیز به مناجات با خدا، اُنس داشت. بسیار وقت ها، به خواندن نماز اشتغال داشت.

# او بسیار به مستمندان رسیدگی می کرد.

# به دادن صدقه بویژه در شب های تار و به صورت پنهانی بسیار مبادرت می کرد.

# با خدمتگزارانش کناره یک سفره می نشست و غذا می خورد.

# هیچ فرقی میان غلامان و اشراف و اقوام و بیگانگان نمی گذارد، مگر بر اساس تقوا.

# همواره متبسم و خوش رو بود.

# بهترین بخش غذای خود را قبل از تناول، برای گرسنگان جدا می ساخت.

# با فقرا می نشست.

# در تشییع جنازه شرکت می جست.

# خدمتکاری را که مشغول خوردن غذا بود، به خدمت فرا نمی خواند.

# با صدای بلند و قهقهه نمی خندید.

# رفع نیاز مومنان و گره گشایی از ایشان را بر دیگر کار ها مقدم می داشت.

# با گفتارش دل کسی را نرنجانید.

# سخن هیچ کس را نا تمام نمی گذاشت و نمی شکست.

# پای خود را هنگام نشستن در حضور دیگران دراز نمی کرد.

# همواره یاد خدا را بر زبان جاری داشت.

# از اسراف و تبذیر سخت پرهیز داشت.

# به مسافری که پول خود را تمام و یا گم کرده بود، بدون چشم داشت ، هزینه سفر می داد.

# به عیادت بیماران می رفت.

# از میهمان ها شخصاً پذیرایی می کرد .

# هنگامی که بر جمعی کنار سفره وارد می شد، اجازه نمی داد تا برای احترام وی از جای برخیزند.

# به سخن دیگران که وی را مخاطب قرار داده ، از او پرسشی داشتند ، با دقت کامل گوش داده و پاسخ می داد.

# خویش را به بوی خوش معطر می کرد، بخصوص برای نماز .

# به نظافت جسم و لباس بویژه موی سر توجه داشت.

# قبل از غذا دست ها را می شست، بعد از غذا نیز آنها را می شست.

# اگر غذایی از حد نیاز زیاد می آمد آن را هرگز دور نمی ریخت.

# در حضور دیگران به تنهایی چیزی نمی خورد.

# بسیار بردبار و شکیبا بود.

# کارگری را که به مبلغ معین اجیر می کرد، در پایان افزون بر مزدش به او عطا می کرد.

# با همگان با رأفت و خوشرویی روبرو می شد.

# بسیار فروتن بود.

# به فقرا و بیچارگان بسیار می بخشید و آن را برای خود پس انداز می دانست.

غدیر , نعمت ولایت

علی در عرش بالا بی نظیر است/ علی بر عالم و آدم امیر است

به عشق نام مولایم نوشتم/ چه عیدی بهتر از عید غدیر است

عید غدیر بر همه شما عزیزان مبارک باد

ادامه دارد...