وسواس در کمک به همنوع/ محبّت اهل بیت

سلام به همه دوستان

بر خلاف اونچه که همه ی مردم میگن و از شبکه ها پخش میشه

هنگام کمک به انسانی که محتاجه

زیاد وسواس به خرج ندیم...

شاید مثلا خدا میخواد یه صدقه ای بدیم که یه مشکلی از سر راهمون برداشته بشه...

از همه مهمتر...مهم اینه که کمک کنیم... و نیتمون خالص باشه

بعدشم مگه نباس شکر نعمتای خدا رو بجا بیاریم...

پس بیاییم ساده بگیرم به خلق الله

که خدا هم بهمون ساده بگیره

یادمو ن نره..در قیامت از مال و ... می پرسند

ولی مسئله اصلی "حبّ" هستش

سوال میکنن اون دنیا

از اینکه محبّتت رو پای کی خرج کردی

پای اهل بیت(سلام الله علیهم) که حجت های خدا نور خدا و باب الله هستند

یا پای اصحاب شیطان... پای نفس اماره...پای چیزای بی ارزش

میگن آدم هر چیو دوست داشته باشه با همون محشور میشه

 و چه مقامی بالاتر از اینکه آدم درشب قبر و روز قیامت  و حساب و کتاب ...تحت حمایت ائمه بزرگوار باشه

و بعدشم بره در جوار اونا توی بهشت...

من که میگم...هیچ چیز نباس باعث شه که خودمون رو از چنین مقامی محروم کنیم...

براتون آرزوی عاقبت بخیری میکنم